Aa-Landen / 29-10-2011 / Door: Ricus Winnubst / /
Ronald Harbrink is een schoenmakerszoon met een voorliefde voor wintersport. Van de logische stap om pa te ondersteunen in zijn winkel kwam het echter niet in zijn tienerjaren. Ronald werkte als skileraar. Maar na een paar jaar de dames van hem af te hebben moeten slaan kwam hij toch fulltime bij zijn vader in de winkel. Alleen pakte deze carrièremove heel anders uit dan verwacht.
Bezig met een rondje door de wijk stap ik het winkelpand van Schoenreparatie Harbrink en Zoon binnen. Vader Harbrink is niet echt happig op de vraag om even een reactie te geven. “Wat doet de mening van zo’n oude man er toe?”, vraagt de schoenmaker gekscherend. Na een korte babbel komt naar voren dat dit niet alleen maar een ‘gewone’ schoenwinkel is. “Neem maar even een kijkje achter, daar zit een internetwinkel.”
In iets wat op een gewoon magazijn lijkt tref ik Ronald, inmiddels 33 jaar, aan achter de computer. “Ik heb eigenlijk helemaal niet zoveel met schoenen repareren hier. Maar het is wel familie, en je moet toch wat,” zegt Ronald. “Een paar jaar terug kwam mijn neef met een leuk idee. Hij was handig met websites, en ik had verstand van in- en verkoop. Binnen no-time hadden we een internetwinkeltje opgezet. En waarin? Ja, schoeisel natuurlijk!” Maar alleen een beetje schoenen verkopen is het absoluut niet. Ronald denkt heel commercieel en focust zich daarom op bepaalde categorieën. “Sloffen, snowboots en zwemschoentjes. Daar zit de markt.”
De internetwinkel, afhankelijk van de reparatiezaak zelf, begon als een leuke bezigheid. Inmiddels beslaat de voorraad sloffen en snowboots een grote meerderheid van het magazijn. Hetzelfde magazijn dat een jaartje geleden nog is uitgebreid, vanwege Ronald zijn site. En de site is nog steeds groeiende. Ronald laat me wat statistieken zien van zijn advertenties op Marktplaats en de orders op de website zelf. Het blijkt een unieke dag. “Krijg nou wat. Je hebt gelijk”, zegt hij tegen me als ik hem ergens op wijs. “Vandaag een nieuw record aan hits op de site! Dat zag ik zelf nog niet eens.”
Daar ligt misschien ook wel de kracht van Ronald zijn winkeltje. “Ik vind dit gewoon leuk om te doen. Beetje slimmigheidjes met inkopen, trucjes gebruiken om te verkopen, de statistieken in de gaten houden. Maar ik ben er wel ontzettend druk mee.” Z’n vader helpen zit er niet echt in. “Ach nee, laat hem zijn ding daar voor doen. Dan doe ik dit hier achter. We willen elkaar liever niet te veel voor de voeten lopen.” Over een week verhuist Ronald samen met vrouw Thamara naar Stadshagen. “Maar ik ga daar echt niet met een eigen pandje zitten. Het moet wél leuk blijven.”